Vlinder eitjes zijn over het algemeen vrij gemakkelijk te bewaren en afhankelijk van wel of geen winterrust, zijn er twee manieren om ze te behandelen.
Bewaren
Eitjes die geen winterrust houden, kunnen het best bewaard worden in kleine, goed afgesloten kunststof doosjes zonder ventilatie. Ik gebruik zelf kleine transparante kunststof doosjes waar bijvoorbeeld spelden in verkocht worden of kunststof petrischaaltjes. De eitjes gaan direct bij aankomst in het doosje. Omdat de rupsen bij het uitkomen beter grip zouden hebben wordt er vaak een stukje keukenpapier op de bodem gelegd maar zelf doe ik niets op de bodem van het doosje en dit geeft nooit problemen bij het uitkomen van de eitjes, het nadeel van papier is dat de rupsen zich er behoorlijk op vast kunnen zetten en dat ze moeilijk van de eitjes te scheiden zijn. Door dagelijks het dekseltje op te tillen, komt er meer dan voldoende zuurstof in het doosje. Vóór het sluiten van het doosje even een paar keer ademen tegen de binnenkant van het deksel waardoor zich wat condens vormt, zorgt er voor dat de luchtvochtigheid op peil blijft. Op die manier komen de eitjes niet direct in contact met water, wat schimmelvorming op de eitjes voorkomt. Zorg er voor dat het doosje van te voren goed schoon gemaakt is en probeer aanraken van de eitjes te voorkomen. Van te voren handen wassen is ook geen overbodige luxe. De eitjes staan bij mij meestal in de huiskamer omdat ik ze dan goed in de gaten kan houden. De temperatuur is niet van groot belang en tussen de 15 en 25 ºC lijkt elke soort het naar zijn zin te hebben, natuurlijk mag het doosje niet in de zon komen te staan.
De behandeling van eitjes die normaal gesproken overwinteren is in grote lijnen het zelfde als de eitjes die niet overwinteren. Om de temperatuur op het juiste niveau te houden, bewaar ik de eitjes in een geïsoleerde tuinkast of de koelkast totdat de blaadjes buiten beginnen te groeien, een koude schuur zou een goed alternatief zijn als de temperatuur op een zonnige dag daar niet teveel oploopt. Gelukkig ben ik gezegend met een vrouw die niet al teveel problemen heeft met het door mij gereserveerde hoekje achterin de koelkast. Het openen van het deksel kan tot eens in de twee tot vier weken beperkt worden en tijdens het overwinteren leg ik meestal wel een stukje keukenpapier op de bodem. Dit gebruik ik om te controleren hoe het met de luchtvochtigheid gesteld is en voorkomt de vorming van condens. Als het papier in het doosje echt droog aanvoelt kan er tegen de binnenkant van het deksel geademd worden, als het wat vochtig aanvoelt wissel ik het papier uit voor een droog stukje. Bij het ontluiken van de eerste blaadjes in het voorjaar, kunnen de eitjes uit de koelkast gehaald worden, daarna kan het enkele dagen of enkele weken duren voordat de eitjes uitkomen. Nog een kleine tip voor de aanschaf van overwinterende eitjes. Koop ze in het najaar of in het voorjaar en niet in de winter. Eitjes die al een tijd koel gelegen hebben worden uit hun winterslaap gewekt door de verwarmde ruimten tijdens transport. Ze zullen niet direct uitkomen maar als de ontwikkeling eenmaal opgang gekomen is, gaat die ook in de koelkast door als is het erg vertraagd. Jammer als er nog geen voedsel voor de rupsjes is.
Geen blaadjes
Tijdens het bewaren van de eitjes, horen er beslist geen blaadjes in het doosje thuis. De rupsjes die net uit het ei komen, eten een deel of de gehele eischaal op en hebben hierdoor genoeg te eten om een volledige dag zonder blaadjes te kunnen overleven. Het toevoegen van blaadjes bij de eitjes heeft als risico dat de eitjes het niet overleven. Gedurende de dag als de blaadjes licht opvangen produceren ze zuurstof maar in de avonduren wordt er zuurstof gebruikt en kooldioxide (CO²) geproduceerd. De lucht in het afgesloten doosje staat stil en kooldioxide zakt naar de bodem omdat dit zwaarder is dan de overige lucht in het doosje en hier liggen de eitjes. Doordat de eitjes door de aerophyle een beperkte zuurstof opname hebben en er weinig zuurstof in de directe omgeving is, kunnen de rupsjes in het ei sterven, vooral als het rupsje inspannende pogingen begint te ondernemen om zich een weg uit het ei te knagen.
Verzenden
Het aanschaffen en versturen van kweekmateriaal, doe ik meestal in de vorm van eitjes. Over het algemeen zijn eitjes minder kwetsbaar dan andere stadia en zijn ze gemakkelijk en voordelig te verzenden. Bij het verzenden gaan de eitjes in een stukje aquarium luchtslang, deze hebben een binnendiameter van 4 mm. en zijn hierdoor groot genoeg voor vrijwel alle eitjes. Aan de uiteinden gaat een propje watten zodat de eitjes in het slangetje blijven zitten en er evengoed zuurstof en kooldioxide uitgewisseld kan worden. Het slangetje plak ik op de begeleidende brief en stop dit in een luchtkussen envelop. Op deze manier komen de eitjes zonder problemen door de stempelautomaat en veilig op de plaats van bestemming aan. Hoewel eitjes redelijk wat kunnen hebben, kan het verzenden van eitjes in de wintermaanden wat problemen opleveren, verzenden met strenge vorst is niet aan te raden, zelfs niet als je de eitjes op een postkantoor achter laat. Het spreekt voor zich dat een envelop met eitjes ook niet in een zon beschenen brievenbus thuis hoort.